boncu

boniĝo ; boniĝi

Antonimo:

burcu

Etimologio:

bon + -cu

bon: (t) bona; bone
-cu: (b.nenoj xfik) -iĝo, -iĝi, markilo de netransativa verbo

Rimantaj Vortoj ne Finiĝintaj per -cu

:

cucu: (b) cico
kawcu: (b) kaŭĉuko
motsukawcu: (b) skrapogumo